Dit ding, is voor mij een heel goed voorbeeld wat er mis is met ons consumptiepatroon.
We geven een kind een cadeau, die is er blij mee, en dan na twee keer gebruiken gaat het
KAPOT!
Okee, denk je dan, dan gaan we het repareren.
Blijkt niet te kunnen.
Wat nu? Weggooien bij het vuil? Dan wordt het verbrand.
Bij plastic verpakkingen kan het niet.
Weggeven of tweedehands spullen winkel heeft geen zin, want het is kapot.
Nu lag het op het balkon in de weg te liggen. Irritatie was er, boosheid en frustratie!
En nu?
Alle energie die je in negativiteit stopt is weg dusss….nu is het een studie object geworden.
Hoeveel tijd (arbeid) en energie (arbeid, verscheping, materiaal) zit er in dit ding -vs- hoeveel plezier is er geweest?
Omdat niet alle gegevens 1,2,3 op te vragen zijn, heb ik een gevoelsmatige schatting gemaakt en geprobeerd daar een balans uit op te maken:
Een gevoelsmatige grafiek: kun je informatie visueel overbrengen door een gevoelsmatige hoeveelheid aan te geven, en is deze manier van data visualiseren misschien net zo waardevol?